آخرین مطالب
امکانات وب
توی این خانه کسی بعد تو تنها مانده
دهن پنجره از رفتن تو، وا مانده
قاب عکسی شده این پنجره و رفتن تو
مثل یک منظره در حافظه اش، جا مانده
چمدان بستی و هنگام خداحافظی ات
"دوستت دارم" ِ تلخ تو ، معما مانده
چندتا عکس و دو خط نامه و یک دفتر شعر
تکه هایی است که از روح تو ، این جا مانده
بی تو تقویم پر از خاطره های خوشمان
زیر لب گفت فقط روز مبادا مانده
از تو یک روح مسافر که پر از خاطره هاست
از من اما جسد یک زن تنها مانده
«مهساتیموری»
آن جا یک قهوه خانه بود.
اما ننشستیم به نوشیدن دو تا استکان چای.
چرا؟
دنیا خراب می شد اگر دقایقی آن جا می نشستیم و نفری یک استکان چای می خوردیم؟
عجله،
همیشه عجله...
کدام گوری می خواستم بروم؟
من به بهانه ی رسیدن به زندگی،
همیشه زندگی را کشته ام... .
«محمود دولت آبادی»
برچسب‌ها: تو, تنهایی, بهانه, شعر, دوست داشتن غزلك(یک جرعه غزل، دریا دریا دلتنگی)...